Aardbei- of tomatenmilkshake?
Door: heleenstellingwerf
Blijf op de hoogte en volg Heleen
19 Mei 2012 | Ecuador, Riobamba
Vanuit ´Shawarma, Internet y mas...´
Riobamba, Equador
´Heleen, wat is er?´
´Ik kan niet slapen´
Tsja, dat is het nadeel van een rustige, comfortabele, goed geventileerde bus zonder duizend verkopers die je moet afwijzen. Dan word je niet zo moe van de hele dag in de bus zitten. En wat hebben we vanuit het zuiden van Peru naar hier veel in de bus gezeten. Het was relatief veel reizen en relatief weinig zien, dus ik kan af met een korte samenvatting, waarna ik over mijn grote hobby kan vertellen: eten!
(Er zijn hier trouwens allemaal mensen die beweren reiziger te zijn, en geen toerist, nou, ik ben liever toerist. Als er een teleportatiemogelijkheid was om de bussen te vervangen, ging ik mee. Laat al die reizigers maar reizigen).
De korte samenvatting
Als je in de bus een kaartje koopt, wordt je naam erop geschreven. Niemand, echt niemand kan mijn naam schrijven! De verbazing over mijn achternaam schuiven ze ook niet onder stoelen of banken: ´Hij heeft wél een normale naam.´ ´Is dat echt een W?´ Een aantal variaties: Stellenguel, Stellinggw, Staiver en gewoon ´S´. Stellenguel vind ik nog de vieste versie.
Naast busritten, hebben we ook veel in taxi´s gezeten. Taxichauffeurs die praten, zijn niet te vertrouwen. Als ze stil zijn, rijden ze gewoon naar de plaats van bestemming. Als ze praten, zeggen ze heel veel, maar bedoelen ze eigenlijk: ´Jij bent blond, dus jij hebt geld, dus dat wil ik hebben.´ Ze verwoorden het alleen nét iets anders: ´Nee, dat hostel bestaat niet, kom naar dit (5x zo dure) hotel!', 'Het is duurder, want ik kon het niet vinden/ de band was lek/ ik kan geen getallen onthouden)'. Na heel veel neezeggen kunnen we dan zelf van de Plaza naar het wonderlijk teruggekeerde hostel lopen.
Verder hebben we de Islas Ballestas gezien (Poor man´s Galapagos). Erg mooi, veel vogels en zeeleeuwen. Alles werd wel overheerst door een sterke zwavelgeur, veroorzaakt door heel erg veel, superveel vogelpoep. Van veraf lijken de rotsen een gesteente, maar het is allemaal poep. De plaatselijke Peruanen zijn rijk geworden door het als kunstmest te verkopen, nu is het beschermd natuurgebied.
Een van de laatste stukjes reis was de grensovergang, waar we kennis hebben gemaakt met de bureaucratie (was ook een leuk weerzien toen we later gestolen goederen moesten aangeven bij de politie!). Er waren erg veel medewerkers, die de hele dag wachten tot er weer een bus mensen komt om hun paspoort te stempelen, en als je dan bijna aan de beurt bent, is het ineens pauze. Qua stempelmooiheid is Equador trouwens niet aan te raden: er zit geen plaatje op!
Na al dat zware reizen kwamen we aan in het paradijs: Montanita! Mensen lijken hier de kost te verdienen met hangmathangen of coctails maken en sommige multitaskers proberen deze activiteiten te combineren. Na een week surfen (oke, twee keer gedaan, het is best vermoeiend), aan het strand liggen, kakkerlakken verjagen, aan het strand liggen en een yogalesje zijn we weggegaan (waarom eigenlijk?) en zijn we waar we nu zijn, in de bergen van Equador. Oja, en in Montanita hebben we lekker gegeten. Dat is het bruggetje naar deel twee:
Eten!
In de Andes is het eten echt goed, en voedzaam. Ik weet niet of het door de hoogte komt, maar ik heb ook constant honger (trek, de kindjes...), en dus weinig moeite met twee keer per dag een flink bord soep en daarna een rijst e/o bonen e/o aardappelenmaaltijd. Geen toetje, maar het is niet zoals in Nederland dat de maaltijd niet af is zonder toetje. Toch mis ik het wel, maar dat is onderdeel van een grotere lijst van dingen die ik wel ben gaan missen: taart, brownie, appeltaart, vla, yoghurt, creme fraiche, slagroom, volle verse melk en boter. Gemeenschappelijke delers: vet en suiker.
Hier bestaat al het eten uit (langketenige) koolhydraten en eiwitten. Natuurlijk heel gezond, maar we waren hier eigenlijk niet met het doel om af te vallen. In Montanita was er gelukkig iets wat ik van mijn wishlist kon afstrepen (alhoewel meer nooit weg is): appeltaart! Voor het ontbijt. Echt lekker. Ook niet te veel ingrediënten, gewoon deeg en appels. En echt een stuk dat twee keer zo groot is als wat je in Nederland krijgt.
Dat was wel één van de beste ontbijten. Dat ligt er ook aan dat de rest van de ontbijten wat minder goed zijn. Bij hostels en restaurants krijg je vrijwel altijd (hard) witbrood met jam en oploskoffie. Dat gaat vervelen, maar daar hebben we een cultureel verantwoorde oplossing voor gevonden (geleerd van de locals): kiwicha pop, gepofte amaranth. Heel gezond, maar belangrijker nog: het is lekker in yoghurt en het vult de hele ochtend. En andere Gringos weten niet wat we eten en daardoor maken we een heel cultureel verantwoorde indruk.
In Montanita waren trouwens wel meer goede ontbijten, en dat gebruikten we om geld te besparen: lang uitslapen en dan zo veel ontbijten dat in plaats van lunch een snack voldoende is.
In Peru zijn de lunches en avondetendingen wel beter dan in Equador. Dat wil zeggen, afwisselender. Verschillende soorten vlees (alpaca, rund, kip, varken) en keuze binnen het menu. Hier is het menu altijd soep met een stuk bot erin en dan droge kip (het heet ook seco de pollo) met een aardappel en rijst en bonen. En soms spaggeti. In Equador zijn er ook veel dingen die eruit zien als de MCDonalds, maar waar je eigenlijk dus ook bonen rijst en kip kan eten. En soms zit er een beetje sla bij.
Koken jullie dan nooit zelf? Jawel, soms, als het eten buiten de deur duurder is dan 3 euro. En als er een keuken is die ermee door kan. Het hostel van de afgelopen dagen verbaast zelfs de doorgewinterde student: er stond een pan op het fornuis met een laag schimmel waarvan slechts de vorm verraadde dat er ooit een kippenpoot in moet hebben gezeten. En bij het zoeken naar een schone pan bevrijdde ik een kolonie vliegen waar Greenpeace trots op zou zijn. Dan moet je maar weer uit eten.
Maargoed, soms koken we dus wel en dat is altijd vego. Niet vanuit idealistisch perspectief, maar omdat de gehaktmolens net iets teveel levende wezens bevatten. Dus vaak is het rijst of pasta met veel groente (om ons tekort teniet te doen) en tomaten. De tomaten zijn hier trouwens echt lekker, meer tomaat en minder water. En van een andere backpacker hebben we geleerd dat het veel lekkerder is om ze al aan het begin mee te bakken, maar dan ongesneden, en als alle groenten zijn gebakken te prakken.
Oja, en die tomatenmilkshake, dat was boomtomaat, en dat smaakt naar cassis. Wel raar dat het de ene keer paars is en de andere keer oranje.
Verder zien we ook heel veel mooie dingen hoor. Maargoed, dat is op de foto's te zien. Vooral op die van Tom, want mijn camera en telefoon zijn gestolen.
Ach ja, travel light, zeggen ze dan, toch?
PS: Reacties vind ik leuk! Zelfs leuker dan vind-ik-leuks,)
Riobamba, Equador
´Heleen, wat is er?´
´Ik kan niet slapen´
Tsja, dat is het nadeel van een rustige, comfortabele, goed geventileerde bus zonder duizend verkopers die je moet afwijzen. Dan word je niet zo moe van de hele dag in de bus zitten. En wat hebben we vanuit het zuiden van Peru naar hier veel in de bus gezeten. Het was relatief veel reizen en relatief weinig zien, dus ik kan af met een korte samenvatting, waarna ik over mijn grote hobby kan vertellen: eten!
(Er zijn hier trouwens allemaal mensen die beweren reiziger te zijn, en geen toerist, nou, ik ben liever toerist. Als er een teleportatiemogelijkheid was om de bussen te vervangen, ging ik mee. Laat al die reizigers maar reizigen).
De korte samenvatting
Als je in de bus een kaartje koopt, wordt je naam erop geschreven. Niemand, echt niemand kan mijn naam schrijven! De verbazing over mijn achternaam schuiven ze ook niet onder stoelen of banken: ´Hij heeft wél een normale naam.´ ´Is dat echt een W?´ Een aantal variaties: Stellenguel, Stellinggw, Staiver en gewoon ´S´. Stellenguel vind ik nog de vieste versie.
Naast busritten, hebben we ook veel in taxi´s gezeten. Taxichauffeurs die praten, zijn niet te vertrouwen. Als ze stil zijn, rijden ze gewoon naar de plaats van bestemming. Als ze praten, zeggen ze heel veel, maar bedoelen ze eigenlijk: ´Jij bent blond, dus jij hebt geld, dus dat wil ik hebben.´ Ze verwoorden het alleen nét iets anders: ´Nee, dat hostel bestaat niet, kom naar dit (5x zo dure) hotel!', 'Het is duurder, want ik kon het niet vinden/ de band was lek/ ik kan geen getallen onthouden)'. Na heel veel neezeggen kunnen we dan zelf van de Plaza naar het wonderlijk teruggekeerde hostel lopen.
Verder hebben we de Islas Ballestas gezien (Poor man´s Galapagos). Erg mooi, veel vogels en zeeleeuwen. Alles werd wel overheerst door een sterke zwavelgeur, veroorzaakt door heel erg veel, superveel vogelpoep. Van veraf lijken de rotsen een gesteente, maar het is allemaal poep. De plaatselijke Peruanen zijn rijk geworden door het als kunstmest te verkopen, nu is het beschermd natuurgebied.
Een van de laatste stukjes reis was de grensovergang, waar we kennis hebben gemaakt met de bureaucratie (was ook een leuk weerzien toen we later gestolen goederen moesten aangeven bij de politie!). Er waren erg veel medewerkers, die de hele dag wachten tot er weer een bus mensen komt om hun paspoort te stempelen, en als je dan bijna aan de beurt bent, is het ineens pauze. Qua stempelmooiheid is Equador trouwens niet aan te raden: er zit geen plaatje op!
Na al dat zware reizen kwamen we aan in het paradijs: Montanita! Mensen lijken hier de kost te verdienen met hangmathangen of coctails maken en sommige multitaskers proberen deze activiteiten te combineren. Na een week surfen (oke, twee keer gedaan, het is best vermoeiend), aan het strand liggen, kakkerlakken verjagen, aan het strand liggen en een yogalesje zijn we weggegaan (waarom eigenlijk?) en zijn we waar we nu zijn, in de bergen van Equador. Oja, en in Montanita hebben we lekker gegeten. Dat is het bruggetje naar deel twee:
Eten!
In de Andes is het eten echt goed, en voedzaam. Ik weet niet of het door de hoogte komt, maar ik heb ook constant honger (trek, de kindjes...), en dus weinig moeite met twee keer per dag een flink bord soep en daarna een rijst e/o bonen e/o aardappelenmaaltijd. Geen toetje, maar het is niet zoals in Nederland dat de maaltijd niet af is zonder toetje. Toch mis ik het wel, maar dat is onderdeel van een grotere lijst van dingen die ik wel ben gaan missen: taart, brownie, appeltaart, vla, yoghurt, creme fraiche, slagroom, volle verse melk en boter. Gemeenschappelijke delers: vet en suiker.
Hier bestaat al het eten uit (langketenige) koolhydraten en eiwitten. Natuurlijk heel gezond, maar we waren hier eigenlijk niet met het doel om af te vallen. In Montanita was er gelukkig iets wat ik van mijn wishlist kon afstrepen (alhoewel meer nooit weg is): appeltaart! Voor het ontbijt. Echt lekker. Ook niet te veel ingrediënten, gewoon deeg en appels. En echt een stuk dat twee keer zo groot is als wat je in Nederland krijgt.
Dat was wel één van de beste ontbijten. Dat ligt er ook aan dat de rest van de ontbijten wat minder goed zijn. Bij hostels en restaurants krijg je vrijwel altijd (hard) witbrood met jam en oploskoffie. Dat gaat vervelen, maar daar hebben we een cultureel verantwoorde oplossing voor gevonden (geleerd van de locals): kiwicha pop, gepofte amaranth. Heel gezond, maar belangrijker nog: het is lekker in yoghurt en het vult de hele ochtend. En andere Gringos weten niet wat we eten en daardoor maken we een heel cultureel verantwoorde indruk.
In Montanita waren trouwens wel meer goede ontbijten, en dat gebruikten we om geld te besparen: lang uitslapen en dan zo veel ontbijten dat in plaats van lunch een snack voldoende is.
In Peru zijn de lunches en avondetendingen wel beter dan in Equador. Dat wil zeggen, afwisselender. Verschillende soorten vlees (alpaca, rund, kip, varken) en keuze binnen het menu. Hier is het menu altijd soep met een stuk bot erin en dan droge kip (het heet ook seco de pollo) met een aardappel en rijst en bonen. En soms spaggeti. In Equador zijn er ook veel dingen die eruit zien als de MCDonalds, maar waar je eigenlijk dus ook bonen rijst en kip kan eten. En soms zit er een beetje sla bij.
Koken jullie dan nooit zelf? Jawel, soms, als het eten buiten de deur duurder is dan 3 euro. En als er een keuken is die ermee door kan. Het hostel van de afgelopen dagen verbaast zelfs de doorgewinterde student: er stond een pan op het fornuis met een laag schimmel waarvan slechts de vorm verraadde dat er ooit een kippenpoot in moet hebben gezeten. En bij het zoeken naar een schone pan bevrijdde ik een kolonie vliegen waar Greenpeace trots op zou zijn. Dan moet je maar weer uit eten.
Maargoed, soms koken we dus wel en dat is altijd vego. Niet vanuit idealistisch perspectief, maar omdat de gehaktmolens net iets teveel levende wezens bevatten. Dus vaak is het rijst of pasta met veel groente (om ons tekort teniet te doen) en tomaten. De tomaten zijn hier trouwens echt lekker, meer tomaat en minder water. En van een andere backpacker hebben we geleerd dat het veel lekkerder is om ze al aan het begin mee te bakken, maar dan ongesneden, en als alle groenten zijn gebakken te prakken.
Oja, en die tomatenmilkshake, dat was boomtomaat, en dat smaakt naar cassis. Wel raar dat het de ene keer paars is en de andere keer oranje.
Verder zien we ook heel veel mooie dingen hoor. Maargoed, dat is op de foto's te zien. Vooral op die van Tom, want mijn camera en telefoon zijn gestolen.
Ach ja, travel light, zeggen ze dan, toch?
PS: Reacties vind ik leuk! Zelfs leuker dan vind-ik-leuks,)
-
20 Mei 2012 - 08:43
Anneke:
Hej Heleen,
Wat een ontzettend leuk reisverslag (of 'toeristverslag'..?) weer.
Het klinkt allemaal als een ontzettend mooie reis die jullie maken, interessant
op natuur , cultuur én culinair vlak
Please keep on writing!
Groetjes!
-
20 Mei 2012 - 10:27
Grietje :
Lieve Heleen en Tom,
geen duimpjes, maar echte reacties! Ja, ja het paradijs weer uit en de rimboe weer in, het valt niet mee om reiziger te zijn! Maar als ik het goed lees, kom je niet veel tekort en toch ook wel fijn dat je nu zo heerlijk kan dromen over de Hollandse pot! Zet ons eigen eten weer in een positief daglicht.
En je mag best wat meenemen uit Ecuador, maar laat de kakkerlakken maar daar....... brrr.
liefs voor jullie allebei! -
20 Mei 2012 - 11:32
Yuval:
Hoe smaakt alpaca? -
20 Mei 2012 - 12:35
Judith:
Hoi lieve heleen,
wat een geweldig verhaal weer! Je schrijft erg leuk!
het is vanuit nederlands perspectief ook leuk om te lezen dat niet alles koek en ei (maar wel bonen en rijst) is, qua eten dan vooral. De plaatjes zien er wel jaloersmakend prachtig uit.
Ik mis je blonde haren, stralende lach, en die twinkeling in je ogen als je een pak koekjes ziet.
en zal met alle plezier een supermarkt aan taarten, slagroom en wat al niet aanslepen als je terug komt.
veel plezier, geniet er van
kus! -
20 Mei 2012 - 14:05
Heit:
Hoi Heleen en Tom, medereisgenoten danwel toeristen!
Ja die boomtomaten .... is dit een nieuwe soort of weet je de echte naam niet. Ben wel benieuwd- het kleurverschil heeft waarschijnlijk te maken met het feit of de vrucht wel of niet rijp is. Bij opspelende darmen weet je de oorzaak. En je achternaam ... deze is waarschijnlijk Fries, kan me voorstellen dat ze dat in Equador lastig vinden. Ze maken er wel leuke variaties van!
Zo te lezen is bij de grensovergang enig "smeergeld" ook geen overbodige luxe. Je zult dan wel sneller van het ene land in het andere zijn. Toch wel handig dat de grenzen hier in Europa wat aan het vervagen zijn. Dat jullie een bezoekje hebben gebracht aan het paradijs kan ook geen kwaad -- we hopen wel dat hiervan in ieder geval nog foto's van zijn! Per slot van rekening is dit ook voor ons geen dagelijkse kost. Zo te horen krijgen jullie genoeg te eten, toch wel handig dat je voor zo weinig geld bijna iedere dag uit eten kunt gaan.
Dan nog even wat nieuws uit THE NETHERLANDS:
Het voorjaar is hier eindelijk uitgebarsten of uitgebroken hoe zeg je dit ook al weer.... Het is ineens zonnig en maar liefst 20 gr. Volgende week wordt het nog warmer, afgewisseld met uiteraard af en toe een stevige onweersbui. De politiek is ook volop in beweging: Er zijn forse bezuinigingen afgesroken (12 miljard tem. 2013): eigen bijdrage in de zorg gaat naar € 350,- (was veel lager), het Btw tarief gaat omhoog van 19 naar 21 % en zo zijn er nog vele maatregelen. Op het onderwijs wordt, voor zover ik weet weinig of niets bezuinigd, maar alle details zijn nog niet bekend. Griekenland gaat in juni weer naar de stembus. Het zou zomaar kunnen dat de Grieken daarna uit de Euro gaan of eruit gezet worden. Ook Spanje begint steeds grotere problemen te krijgen.
Dan nog wat plaatselijk nieuws:
Heit en mem hebben gisteren een wandeling in de duinen gemaakt: Heel erg mooi en we kwamen bijna niemand tegen, ondanks dat je midden in de randstad zit. Sippora is druk aan het leren voor haar examens en ze zal vast wel slagen. Eind juni begin juli is de diplomauitreiking. Bauke heeft een forse spurt gemaakt met zijn wiskunde cijfer: van een stevige onvoldoende naar een 7,6. En ja: dit laatste cijfer telt mee voor zijn examen volgend jaar.
Tot zover, en ja, het was alweer een leuk verhaal: we hebben ervan genoten, doe de groetjes aan iedereen en maak er nog een mooi verblijf van!
Heit.
-
20 Mei 2012 - 16:18
Janna:
hoi heleen en tom, jullie genieten nog volop en wat een prachtige avonturen beleven jullie zeg! Je verhalen zijn zo mooi geschreven!!! toppie!! Ik zou zeggen pas goed op elkaar en geniet er maar lekker van! Vandaag hebben wij een tocht gereden en zowaar het was 26 gr ......de zomer komt er eindelijk aan!! xxxx en liefs uit marrum en hallum -
20 Mei 2012 - 17:48
Grietje :
En Tom heeft prachtige nieuwe foto's op facebook! -
22 Mei 2012 - 18:32
René En Riny:
Hallo Heleen en Tom,
Ik zit hier buiten met m'n laptop s'avonds om 8.30 uur. Het was hier vandaag in Haaksbergen 28 graden en het is nog steeds lekker buiten. Overdag heb ik er niet veel van gemerkt, want ik moest werken. Het pinksterweekend zijn de vooruitzichten ook goed, dus maar genieten. Heleen, als jullie terug zijn in Nederland zullen we maar flink wat lekkere toetjes in huis halen voor jou. Dat wordt de schade inhalen. En maak maar eens lekker gebruik van ons ligbad. Wordt die ook eens gebruikt.
Intussen blijf genieten van de mooie dingen.
Dit alles geldt natuurlijk ook voor jou, Tom, behalve dan het stukje van de toetjes, want jij bent niet zo'n toetjesmonster. Of wie weet vanaf nu wel.
Liefs van Riny
Liefs van Riny
-
26 Mei 2012 - 20:42
Grietje:
Ze bestaan wel echt, die boomtomaten....Grappig! -
01 Juni 2012 - 09:58
Esther:
Ah, er wordt gevraagd om reacties.... :-) haha, ik lig achter met jullie verslagen, maar ik heb ze allemaal uitgeprint dus kan straks lekker in de trein gaan lezen! jullie verslagen zijn veel leuker om te lezen dan welk boek dan ook! ;-) krijg elke keer bij het zien v jullie fotos spontaan zin om direct naar schiphol te gaan :D:D geniet er nog van!!!!!!! -
18 Juni 2012 - 10:11
Tante Richtje:
Binnenkort komen jullie al weer naar huis, mensen wat hebben jullie veel beleeft en wat schrijven jullie mooi. Mem Grietje zal blij zijn jullie weer in haar armen te kunnen sluiten, en ze heeft de appeltaart met slagroom vast en zeker voor jullie klaarstaan. Tom en Heleen tot gauw, en een dikke kus,ook van beppe uit Marrum.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley